Onze grote banken gaan personeel ontslaan. Het gaat om duizenden werknemers. ABN Amro gaf dit bericht vorige week af. Twee dagen later volgde ING.
De plannen van ING zijn het duidelijkst: Hier gaat het gaat om 1.700 arbeidsplaatsen. Met de deeltijders meegerekend, treft het zo’n 2.000 mensen, die bij ING Nederland werken. Zij verliezen in de komende drie jaar hun baan.
- Is dit erg?
Voor de werknemers wel, neem ik aan. Het zijn er zoveel, die ondervinden straks enorme concurrentie van elkaar, in het zoeken naar nieuwe banen, die toch al dun gezaaid zijn. Deze mensen hebben in de voorgaande jaren al een aantal reorganisatierondes overleefd en dat was waarschijnlijk ook al niet leuk.
Voor mij als klant zal de service er niet op achteruit gaan. Internetbankieren is gemeengoed geworden. De dienstverlening op bankkantoren was al ronduit slecht. Wat medewerkers daar achter hun pc opzoeken kun je thuis ook al vinden. Mensen die niet kunnen of willen pinnen kunnen er niet terecht. Voor klanten worden de kosten van het bankverkeer meer zichtbaar, sinds die apart op de afrekeningen van financiële producten gepubliceerd moeten worden. De klanten gaan onnodige kosten niet pikken, verwacht ik.
Dat zo’n afvloeiing van personeel plaatsvindt is wel te verklaren.
Ik mag aannemen, dat de OR bij ING de perspectieven goed kon inschatten en de plannen heeft nagerekend. OR-protest via de media hebben we niet gehoord. Als er al een inbreng was, hebben de leden zich goed aan de geheimhouding gehouden.
Het gaat er om hoe het gebeurt.
Het was niet afgesproken met de vakbonden, wordt er gemeld. De personeelsreductie zou geleidelijker moeten gaan, door natuurlijk verloop. Ik vind dat een goed argument maar nu wrikt het. De wereld wijzigt in rap tempo en om te overleven moet een bedrijf daar snel op kunnen inspelen.
De wens is nu mensen van werk naar werk te leiden. ING heeft een mobiliteitsbureau en kan mensen negen maanden intensief begeleiden. In het AD van vandaag lees ik dan als voorbeeld, dat iemand een opleiding tot schoonheidsspecialiste is gaan volgen, voor een eigen praktijk aan huis. Daar word ik niet vrolijk van! Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dit soort marginaal verdienend werk de ambitie is van veel, toch goed opgeleide, werkenden.
- Wat is dan wel passende werkgelegenheid?
- Welke rol kunnen vakbonden hierin spelen?
- Waarom vindt onze regering dat iedereen zichzelf moet zien te redden?
- Zijn er creatievere opbouwende oplossingen mogelijk?
P.S.: Vanavond in het NRC vind ik aanvullende cijfers over de werkgelegenheid bij de banken: 8.800 banen verdwijnen er in de periode 2013 – 2016 bij de Rabobank in Nederland. 4.950 banen verdwijnen er in de periode 2011 – 2018 bij ING in Nederland. 4.928 banen verdwijnen er in de periode 2011 – 2018 bij ABN Amro.